Lopikerplein
Na de repetitie wacht ik op de bus op het Lopikerplein in Schoonhoven. Telkens weer ben ik verbaasd over de gemoedelijkheid van het dorpje. Je wordt er door wildvreemden op straat nog vriendelijk gegroet. Er staan kastjes langs de kant van de straat met (bijvoorbeeld) dozen met eieren. Het geld voor de eieren kun je in een bakje doen en je aankoop meenemen. Nu is het rond elf uur en sta ik in de verlaten bushalte. De bus naar Gouda is al voorbijgekomen dus de bus naar Rotterdam kan elk moment komen. Dan stopt een rode auto bij de bushalte. Voorin zitten twee Noord-Afrikaans uitziende jonge mannen. Ik kijk even opzij en lees verder in mijn boek met korte verhalen van Raymond Carver over een echtpaar waarvan het kind op zijn verjaardag is aangereden. Ik gluur opzij en zie dat het portier aan mijn kant niet helemaal gesloten is. Ik zie de twee jongemannen in de auto discussiëren maar hoor niet wat ze zeggen. Ik kijk op. De bus komt aanrijden en draait juist rechtsom de hoek om. Ik loop een paar passen richting bus die alleen maar achter de auto kan parkeren. Dan trekt de auto op. Als ik de bus instap die wordt bestuurd door een oudere blonde dame zie ik als ik naar rechts kijk de auto met wijdgeopend rechterportier wegscheuren. De nacht in. Het lijkt of er een jas naar buiten wappert.Is Schoonhoven werkelijk zo vriendelijk als het lijkt of ben ik ontsnapt aan een beroving, bedreiging? Of zijn dat enkel vooroordelen ten aanzien van jongeren en Noord-Afrikanen of de combinatie daarvan en is Schoonhoven net zo gemoedelijk als het er uit ziet?
Reacties