Verdwaald in Parijs

Als we boven komen blijken we bij de Porte de Montreuil niet al te ver van de jeugdherberg verwijderd te zijn. Ik denk dat ik de weg weet, mijn vrouw staat nog op een stadsplattegrond te staren. We lopen de Boulevard Davout op. Op een gegeven moment willen de dames naar links, een zijweg in. Ik kijk nog snel op een plattegrond die op de hoek van de straat staat en denk dat we de Rue St Blaise inlopen. Op de hoek is een apotheek die St Blaise heet. Maar dat is niet zo. We lopen de Rue des Orteaux in. Een straat te vroeg. We lopen iets teveel in westelijke richting. Zelf had ik, voor de zekerheid, liever de Boulevard Davout vervolgd om bij de Rue Vitruve af te slaan waarin de jeugdherberg gevestigd is. Op een gegeven moment als de weg wel erg lang duurt krijgen we het gevoel verdwaald te zijn. We lopen onder een spoorbrug door die ons pad kruist en dat voelt niet in orde. Zoals gewoonlijk krijg ik de schuld. Ik verdwaal immers altijd. Dat komt omdat ik (reden 1) het liefst zonder kaart op pad ga en op mijn gevoel af ga, en (reden 2) omdat ik nooit dezelfde weg terug wil als van waar ik gekomen ben. Ook (reden 3) laat ik me nogal eens door de dames verleiden om van de door mij gekozen route af te wijken. De laatste reden (nummer 3) is mijns inziens de reden dat we nu de verkeerde kant oplopen.

Op de hoek van de Rue des Pyrenées is een politiebureau. Ik bel aan. De dienstdoende agent drukt op een knopje en de deur gaat voor ons open. Ik vraag de weg. Hij denkt even na. Op de kaart aan de muur wijst de agent aan waar we ons nu bevinden. Dan gaan we ruziënd op pad. Wiens schuld het is dat we verkeerd gelopen zijn. Mijn vrouw mokt en doet alsof we kilometers omgelopen hebben. Het is laat, tegen half twee, iedereen is vermoeid en de straten zijn donker, leeg en verlaten. Op een straathoek vlakbij de jeugdherberg is nog een gezellig café open. Ik heb trek om nog even iets te drinken, maar de rest is vermoeid en wil graag zo snel mogelijk naar bed. Ik neem nadat ik in de jeugdherberg naar het toilet ben geweest nog snel een kijkje in de disco en volg dan de dames naar boven naar onze kamer. De volgende morgen moeten we immers vroeg weer op. Dan vertrekken we van Station Montparnasse naar Quibéron vanwaar onze boot vertrekt.