De Vergissing

Voor het eerst in lange tijd speel ik toneel. Ik speel de vader van twee dochters. Ik wil afscheid van ze nemen, maar eigenlijk toch ook niet. Een vriendin van me heeft me gevraagd voor deze rol en omdat ik geen nee kan zeggen heb ik ja gezegd. Ze heeft zelf het stuk geschreven. Het stuk heet De Vergissing, beslaat vijf pagina's, en is ongeveer een kwartier speeltijd. Mijn tegenspeelsters zijn twee jonge vrouwen. De een heeft alleen in schoolvoorstellingen gespeeld, de ander heeft een aantal keren op Buitenkunst aan theater gedaan. Ik ben de oudste en meest ervaren speler. Maar meer nog dan dat ben ik regisseur. Dat merk ik als ik aan het spelen ben. Eigenlijk wil ik hier en daar graag op de stoel van de regisseur gaan zitten. Maar ik houd me in. Alleen als me iets gevraagd wordt geef ik mijn mening en verder doe ik braaf wat de regisseur me zegt en dat zo goed mogelijk. Het is in het begin wat aftasten, maar langzamerhand krijg ik er steeds meer plezier in en leef ik me meer en meer in in mijn rol. Vijf repetities hebben we, daarna voorstelling. Spannend!

Foto: August Strindberg, schrijver van het stuk De Vader

Reacties

Anoniem zei…
Wel leuk om af en toe eens aan de andere kant te zitten, lijkt me. En ook lastig, om jezelf in te houden op momenten dat het niet gepast is om in jouw rol als 'speler' commentaar te geven.

Oh, en 'nee zeggen' kun je leren! :-)

Populaire posts