Stukafest



Met drie vrouwelijke collega's ga ik op stap tijdens het Stukafest. De openingsact vindt plaats in de kerk aan de Goudse Rijweg die al lang geleden door Stadswonen is omgebouwd tot studentenwoningen. Maar in het midden, in het schip is een grote lege ruimte. Hier treden studenten van de circusschool van Codarts op. Vooral de twee dames met vlechten en eenwielers maken veel indruk met hun act. Dan stappen we op onze fietsen en gaan van kamer tot kamer. Alle acts treden drie keer op, duren ongeveer een half uur, waarna je een half uur tijd hebt om bij de volgende studentenkamer en de volgende act te komen.

Alle vier zijn we het meest onder de indruk van de eerste act, de Antilliaanse cabaretier Jandino Asporaat. Onderin een flat vlakbij de Vondelweg is een studentenhuiskamer. Drie banken zijn neergezet en een aantal barkrukken. Hier geeft Jandino een korte en intieme show waarbij hij een gedeelte van het twaalfkoppige publiek ondervraagt. Zo vraagt hij een van mijn collega's het hemd van het lijf over hoe en waar ze haar partner heeft ontmoet.

Dan gaan we naar een straat waar ik zelf heb gewoond, de Schinkelstraat. De straat is compleet veranderd, verlegd en herbouwd maar ik weet nog wel hoe ik er moet komen. Hier moeten we op de derde verdieping van een moderne flat zijn. Het ruikt naar frituurvet en je kunt hier naast het optreden bekijken en drinken ook iets eten, waaronder patat en bittergarnituur. Hier zien we Ernst Klijzing, een ouderwetse chansonnier en kleinkunstenaar met een prachtige tenor. Dit optreden vindt plaats in een klein tussenkamertje waardoor een grote intimiteit ontstaat. De zanger kijkt je recht in de ogen en zingt je persoonlijk toe.

Het laatste optreden is van Powerboat, onderin De Hoge Wieck, nu een studentenflat, oorspronkelijk een zusterflat van het Havenziekenhuis. Dit optreden is net iets te kort en afgelopen voordat het goed en wel begonnen is. We spelen twister op een groot kleed van aan elkaar gestikte dekens. Ik heb de act al eens gezien tijdens de opening van theaterverzamelgebouw De Banier, maar toen was hij leuker omdat we met meer mensen waren.

Tenslotte gaan we naar Waterfront waar als slotact Charlie Dée optreedt. Daar blijven we maar even, want na al die intimiteit is dit optreden te grootschalig om te kunnen bekoren. Ze heeft een geweldig strakke band, dat is waar, maar haar liedjes spreken me minder aan. Met collega K. rijdt ik terug langs de Maas terwijl het langzaam begint te bewolken. Eerder op de avond werden we steeds verlicht door een prachtige volle maan, nu is die nergens meer te bekennen. Dus is er geen reden om midden in de nacht uit bed te gaan om de maansverduistering te gaan bekijken. Die wordt ontrokken aan het zicht.

Volgend jaar weer Stukafest!

Reacties

Populaire posts