Hugo Claus: Een zachte vernieling

Ik leen nog maar een boek van de onlangs gestorven Hugo Claus. Een zachte vernieling over een liefde in Gent en Parijs in de vijftiger jaren in een milieu van kunstenaars, schilders, beeldhouwers, dichters en filmers. Wie wordt er in dit boek vernield? De ik-figuur, André, een beeldhouwer, of Bernard, de dichter? In ieder geval zeer waarschijnlijk niet de femme fatale Sabine Comptine d'Aerselaer, een adelijke jongedame die eenieder het hart op hol brengt, rookgordijnen om zich heen verspreidend over haar relaties, over de plaatsen waar ze zich bevindt, over haar gevoelens voor de mannen om haar heen. Zij laat zich niet zo gemakkelijk vernielen. Dit in tegenstelling tot Nikki, de echte grote liefde van André, die net als Tony in Het Jaar van de Kreeft ten onder gaat. Dit boek sprak me meer aan dan dat vorige boek dat ik eveneens onlangs las. Het is een schelmenroman en werdungsroman over een jonge kunstenaar die op latere leeftijd terugblikt als hij een gesettled man is geworden, directeur van een kunstinstelling en verneemt van de dood van de dichter. Dan komen de herinneringen los en volgt er zelfs nog een onverwachte ontknoping. Mooi boek.

Reacties

Populaire posts