RO Theater: Snorro

Een jaarlijks feestje in de Rotterdamse Schouwburg is de Kerstvoorstelling van het RO Theater en ditmaal was die voorstelling Snorro, de gemaskerde held. Opnieuw geschreven door Don Duyns en geregisseerd door Pieter Kramer is het weer een succes, net als het vorig jaar door mij gemiste Lang en gelukkig. Dubbelzinnige grappen voor de ouders, veel visueel spektakel voor iedereen en een simpel verhaal voor de kinderen met veel Jan Klaassen en Katrijn-effecten. Soms is het een beetje goedkoop en simpel maar voor het grootste gedeelte is het genieten van het komische spel van alle acteurs en acteurs en van Marcel Musters voorop als sergeant en als moeder van de aanstaande echtgenote van Don José, de man die in het geheim Snorro is.

Het verhaal is gebaseerd op Zorro, speelt in Mexico en gaat er over dat Don José (= Snorro) moet trouwen met Dolores terwijl hij dat niet wil. Hij wil het liefst trouwen met Conchita, maar die wil alleen trouwen met de held Snorro. Maar wie is Snorro? Met een masker op en als de held Snorro is Don José een held, in het dagelijks leven is het een mietje die appelsap drinkt, gitaar speelt. Er tussendoor speelt een verhaallijn met El Commandante, de man die het dorp met harde hand onder de duim houdt, en een premiejager die op Snorro jaagt. De verhaallijnen zin ingenieus door elkaar geknoopt en eindigen uiteraard in een happy end.

Jammer vind ik het dat er niet aan een componist een opdracht is gegeven om nieuwe muziek te schrijven voor deze voorstelling. Recyclen van oude muziekjes met nieuwe teksten is leuk maar dat is een gemiste kans. Verder is de voorstelling volop genieten.