Georges Simenon: Stoplicht

Op vakantie laat ik me altijd graag vergezellen door een boek van Simenon, de geestelijk vader van Maigret. Ditmaal valt de keuze op Stoplicht, een roman over een Amerikaans echtpaar dat met de auto op pad gaat tijdens het weekend met de allergrootste verkeersdrukte van het jaar, wanneer alle ouders hun kinderen gaan ophalen van vakantiekampen elders in het land. Het echtpaar is niet gelukkig. De man voelt zich achtergesteld bij de vrouw die een betere baan heeft dan hij en hij wil wel eens uit de band springen. Dat doet hij door meer te drinken dan goed voor hem is, iets wat hij 'in de tunnel gaan' noemt. Voordat ze op pad gaan drinkt hij al een extra glaasje en als hij onderweg nog een glas wil drinken en zijn vrouw dreigt zonder hem de kinderen te gaan halen, neemt hij de sleutels van de auto mee en gaat hij toch een glas rye drinken in een wegrestaurant. Als hij terugkomt bij de auto is zijn vrouw verdwenen. Er is een briefje, ze heeft de bus genomen.
Schuldbewust probeert hij de bus te achterhalen maar in zijn dronkenschap neemt hij een verkeerde afslag. Dan komt hij in een ander café terecht en gaat daadwerkelijk 'de tunnel in' en ontmoet een vreemdeling.

Aan het einde van het boek wordt het hier en daar een beetje sentimenteel en daardoor enigszins ongeloofwaardig, maar het is als met alle Simenons een onderhoudend boek, van begin tot einde spannend. Niet een echte page-turner of thriller, dat verwacht ik ook nooit van Simenon, maar een intrigerende psychologische schets.

Het simpele omslag is natuurlijk van Dick Bruna.

Reacties

Populaire posts