Het slot

Halverwege Delft ontdek ik dat ik mijn slot ben vergeten. Ik ben op de racefiets onderweg naar Delft en als ik 's avonds een rondje ga fietsen neem ik mijn slot niet altijd mee. Nu ben ik uit Rotterdam vertrokken op een fiets zonder slot. Voordat ik vertrok herinnerde Mijn Vrouw me er aan lampjes mee te nemen maar ze wist natuurlijk niet dat er geen slot op mijn fiets zat. Nu is het te laat om terug te keren en moet ik een oplossing bedenken.

Ik ben op weg naar het Zomerfestival in Delft en misschien is daar een bewaakte fietsenstalling of anders kan ik mijn fiets eventueel in de bosjes in de buurt van de TU Delft verstoppen. Het is een niet al te warme avond en ik fiets niet al te hard om niet bezweet aan te komen. Nadat ik langs de Schie ben gefietst en onder het viaduct van de N470 doorgereden ben dat de zuidgrens van Delft vormt, sla ik rechtsaf het Kruithuispad in. Daar zijn weinig mensen en is veel bossage.

Dat lijkt me een goede plek maar als ik met mijn fiets het struikgewas induik zie ik juist een groepje politieagenten in gesprek met een jongemannen. Het lijkt er op dat ze hen aan het fouilleren en aan het ondervragen zijn. Ik leg mijn fiets neer maar zie dat-ie vanaf de weg te gemakkelijk zichtbaar is. Ik keer op mijn schreden terug en hoop dat ik niet word opgemerkt door de agenten. Voor je het weet heb je een bekeuring voor wildplassen aan je broek hangen. Ook heb ik geen legitimatie bij me.

Ik fiets verder, steek de Mekelweg over en zie daardoor al de ingang van het festivalterrein. Geen fietsenstalling, wel overal fietsen tegen lantarenpalen. Maar aan de linkerkant van de weg is eindelijk een goede plaats om mijn fiets te verstoppen. Er liggen hier en daar takkenbossen tussen de bomen en daarmee kan ik zelfs mijn fiets enigszins bedekken.

Als ik terugkeer van het Zomerfestival is het bijna donker en ga ik op zoek naar mijn fiets. Aan het einde van het pad, op de kruising met de Schoenmakerstraat staat nu een politieauto met brandende lichten. Voordat ik de bosjes inloop en me verdacht ga gedragen loop ik eerst naar de auto. Achter het stuur zit niemand. Nu staan twee agenten een man op de Schoenmakerstraat te ondervragen. Wat is er toch allemaal aan de hand? Maar omdat ze met de rug naar me toe staan maak ik van de gelegenheid gebruik mijn fiets van onder de takkenbos op te vissen. Als ik met de fiets uit de struiken kom komt juist een mevrouw aangefietst. Maar die besteedt geen aandacht aan mij.

Op de weg zie ik dat ik mijn achterlicht kwijt ben. Nogmaals duik ik de struiken in, op zoek naar het achterlampje. Het zou moeten reflecteren, maar helaas... ik vind het niet terug. Ik loop langs het fietspad tot aan de Mekelweg en stap dan toch op. Geen politieagent te bekennen hier. Zonder achterlicht kom ik veilig en met fiets thuis.

Foto: La Pegatina tijdens de soundcheck