Joost Zwagerman: Pornotheek Arcadië
Dit al oudere boek uit 1999 gaat voornamelijk over literatuur met uitzondering van het hoofdstuk over Basquiat en het laatste stuk dat het boek de titel gaf Pornotheek Arcadië, dat gaat over de pornificatie van de samenleving, een gegeven dat nu al bijna weer ouderwets lijkt. Momenteel lijkt het eerder een periode van nieuwe preutsheid.
Het boek is verdeeld in drie delen. Over Amerika (Americana), over Engeland (Halte Albion) en over Nederland (Afslag Nederland). De eerste twee gaan met name over schrijvers, onder andere over Philip Roth, John Updike, Brett Easton Ellis, Martin Amis en Will Self. Het laatste deel en het voorwoord gaan voornamelijk over schrijven, genres en de Nederlandse literatuurin het algemeen, met als enige uitzondering in dat laatste gedeelte het stuk over Herman Brusselmans.
Zoals Zwagerman enthousiast kon vertellen over schilders en schilderijen, zo kan hij dat ook over schrijvers en hun boeken. Van sommige schrijvers waarover hij verteld heb ik niets of nauwelijks iets gelezen (Philip Roth alleen het boek over Tricky Dicky, van Martin Amis alleen een eerste hoofdstuk van Money).
Het meest vermakelijke hoofdstuk vond ik dat over de teloorgang van de Nederlandse literatuur waarin aan de hand van voorbeelden wordt geschetst dat het al meer dan een eeuw lang slecht gaat met de literatuur. Dit naar aanleiding van een klacht in de Nederlandse bladen van schrijvers van echte literatuur als P.F. Thomèse, Wessel te Gussinklo, Allard Schröder en Herman Franke. Vroeger was alles beter. Slechte schrijvers halen hoge oplagen en goede schrijvers krabbelen in de marge.
Ik pakte dit boek uit de boekenkast naar aanleiding van de dood van Joost Zwagerman en het bewijst dat met zijn dood een geweldig pleitbezorger voor de kunsten, literatuur en beeldende kunst, verloren is gegaan.
Reacties