Marc Sleen: Nero, De Zwarte Voeten

Ik schrijf hier niet vaak over strips, met uitzondering wanneer ik over mijn broer G. Wasco schrijf. De laatste keer daarvoor was denk ik over Robert Crumb wie ik ook zeer bewonder. Maar onlangs overleed op 6 november vrij onopgemerkt in Nederland, Marc Sleen, de tekenaar van Nero en C^o.

De dood van Marc Sleen maakte dat ik weer eens een album las van deze meester van het absurdisme, De Zwarte Voeten, waarin Nero te maken krijgt met buitenaardse wezens. Groene mannetjes met twee hoofden.

Zij hebben van hun leiders de opdracht gekregen in Vlaanderen zeven levers te pakken te krijgen. Een kiekefretterslever uit Brussel, een zoute lever uit Veurne, een cognaclever uit Ieper, een droge lever uit Aalst, een blauwe lever met suikersmaak uit Moerbeke, een zandlever uit Turnhout en een zwarte of koollever uit Zichem. Daarvoor moeten de bewuste Vlamingen wel worden opengesneden. Dat moeten Nero, Van Zwam, mevrouw Pheip, Jan Spier en Petatje tijdens een dolle rit door Vlaanderen op diverse voertuigen en achternagezeten door een diender, zien te voorkomen.

Humor zoals die alleen in België gemaakt kan worden, in de traditie van Marcel Broodthaers, Panamarenko en Kamagurka. Er zijn rond de tweehonderd albums waarmee Marc Sleen de recordhouder schijnt te zijn als striptekenaar met de langst lopende reeks getekend door één persoon.

In Hoeilaart staat een standbeeld van Nero maar op dit tweede album over Nero en zijn hoed (het elfde in de reeks over detective Van Zwam) is er al een standbeeld voor hem opgericht op de planeet Pompelanioem. Nu nog een standbeeld voor Marc Sleen (die al wel in 1999 geridderd is).